The English translation of the national anthem of the Republic of India, 'Jana Gana Mana', written by Rabindranath Tagore, in his own handwriting, created on 28 February, 1919 during his visit at the Besant Theosophical College. 

রবীন্দ্রনাথঠাকুর / Rabindranath TAGORE 1861-1941 

was a Bengali poet, short-story writer, song composer, playwright, essayist, and painter who introduced new prose and verse forms and the use of colloquial language into Bengali literature, thereby freeing it from traditional models based on classical Sanskrit. He was highly influential in introducing Indian culture to the West and vice versa, and he is generally regarded as the outstanding creative artist of early 20th-century India. In 1913 he became the first non-European to receive the Nobel Prize for Literature for his work, Gitanjali (Song Offerings).

He grew up in a very wealthy family and his house (the Tagore House) was the center of cultural and social activities at that time. Instead of formal education, Tagore was tutored at home by several teachers. At the age of seventeen, he went to England for formal education but he returned to India in 1880 without completing his studies. In 1883, Tagore married Mrinalini Devi Raichaudhuri and they had three daughters and two sons. In 1901, he established the Santineketan school (the abode of peace), which is now called Visva Bharati. 

Although Tagore wrote mainly in Bengali, he translated several of his works into English. 

He wrote over 2,000 songs, which include the national anthems of both India and Bangladesh. 

Tagore played a huge role in shaping Bengali identity and culture. 

https://www.nobelprize.org/prizes/literature/1913/tagore/biographical/

Rainer Maria RILKE 1875-1926 widely recognized as one of the most lyrically intense German-language poets, Rainer Maria Rilke was unique in his efforts to expand the realm of poetry through new uses of syntax and imagery and in an aesthetic philosophy that rejected Christian precepts and strove to reconcile beauty and suffering, life and death. 

As C. M. Bowra observed in Rainer Maria Rilke: Aspects of His Mind and Poetry, "Where others have found a unifying principle for themselves in religion or morality or the search for truth, Rilke found his in the search for impressions and the hope these could be turned into poetry... For him Art was what mattered most in life." 

The only child of a German-speaking family in Prague, then part of the Austro-Hungarian empire, Rilke was the son of a retired officer in the Austrian army who worked as a railroad official; his mother was a socially ambitious and possessive woman. At age eleven Rilke began his formal schooling at a military boarding academy; in 1891 he was discharged due to health problems that would plague him throughout his life. He immediately returned to Prague, only to find that his parents had divorced in his absence. Shortly thereafter he began receiving private instruction toward passing the entrance exams for Prague's Charles-Ferdinand University. In 1894 his first book of verse, Leben und Lieder: Bilder und Tagebuchblatter, was published. After a short stint at Charles-Ferdinand University, Rilke left Prague for Munich where he mingled in the city's literary circles, had several of his plays produced, published his poetry collections, Larenopfer and Traumgelkront, and was introduced to the work of Danish writer Jens Peter Jacobsen, who was a decisive influence during Rilke's formative years.

Rilke's early verse, short stories, and plays are characterized by their romanticism. His early poems show the influence of the German folk song tradition and have been compared to the lyrical work of Heinrich Heine.  

In the last few years of his life, Rilke was inspired by such French poets as Paul Valery and Jean Cocteau, and wrote most of his last verses in French. Rilke suffered from illness his whole life and died of leukemia in 1926 while staying at the Valmont sanatorium near Lake Geneva. On his deathbed, he remained true to his anti-Christian beliefs and refused the company of a priest. Hermann Hesse summed up Rilke's evolution as a poet in his book, My Belief: Essays on Life and Art: "Remarkable, this journey from the youthful music of Bohemian folk poetry… to Orpheus, remarkable how… his mastery of form increases, penetrates deeper and deeper into his problems! And at each stage now and again the miracle occurs, his delicate, hesitant, anxiety-prone person withdraws, and through him resounds the music of the universe; like the basin of a fountain he becomes at once instrument and ear."

https://www.poetryfoundation.org/poets/rainer-maria-rilke

Galleria - Official site of the Museum and the Fondazione Hermann Hesse Montagnola.  - A writer who explored identity, freedom, and the magic of words. 

Hermann Hesse, Aquarelle no. 319, 1936.  Hesse understood trees to be symbols of transcendence and rebirth, of instinctive growth present in all natural life.

Hermann HESSE 1877-1962 was a German-Swiss poet, novelist, and painter, best known for his novels Steppenwolf and Siddartha, both of which explore self-identity and spirituality. He was awarded the Nobel Prize for Literature in 1946. He received the Goethe Prize of Frankfurt in 1946 and the Peace Prize of the German Booksellers in 1955.

Hermann Hesse knew from early on in his life that he would one day become a writer, yet his parents thought differently. They expected young Hermann to become a man of the cloth, like his father who had worked as a missionary in India before he was born, and his mother, the daughter of a missionary. His journey to writing was in itself an odyssey. After trying out many different schools, he became so depressed at the age of 15 that he tried to take his own life. He finally ended up working for a clock tower maker and in bookstores. This search for identity and the difficult process of discovering oneself were topics that Hesse addressed in his later novels. His stories were scattered with references to his own experiences, analyses of himself, and poetic avowals. Hesse achieved his literary breakthrough in 1904 with the novel "Peter Camenzind," and it suddenly became possible for him to live from his writing. 

In his visual arts career, Hesse did not start painting in earnest until he was 40 years old, and initially viewed it as a therapeutic pastime. His oeuvre largely consists of watercolors of Mediterranean landscapes rendered in a style that combines Impressionism and Expressionism, and he also used his paintings as inspiration for his writing.

Hermann Hesse watched with concern and disapproval as the Nazis took control of Germany. Throughout the war he supported German refugees, including Thomas Mann and Bertolt Brecht, as they fled the Nazi regime. It was during the war that he wrote his last great work, "The Glass Bead Game," which won him the 1946 Nobel Prize for Literature.

https://www.dw.com/en/hermann-hesse-misunderstood-but-loved/a-16152933

https://www.dw.com/en/hesse-recognized-magic-power-of-words/a-15848265

Kahlil Gibran, 1913
جُبْرَان خَلِيل جُبْرَان 

"Trees are poems the earth writes upon the sky, We fell them down and turn them into paper, that we may record our emptiness."

Khalil GIBRAN 1883-1931 

was a Lebanese-American writer, poet and visual artist; he was also considered a philosopher, although he himself rejected the title. He is best known as the author of The Prophet, which was first published in the United States in 1923 and has since become one of the best-selling books of all time, having been translated into more than 100 languages.

He considered himself to be mainly a painter, lived most of his life in the United States, and wrote his best-known works in English, Kahlil Gibran was the key figure in a Romantic movement that transformed Arabic literature in the first half of the twentieth century. Educated in Beirut, Boston, and Paris, Gibran was influenced by the European modernists of the late nineteenth century. His early works were sketches, short stories, poems, and prose poems written in simple language for Arabic newspapers in the United States. These pieces spoke to the experiences and loneliness of Middle Eastern immigrants in the New World. For Arab readers accustomed to the rich but difficult and rigid tradition of Arabic poetry and literary prose, many of the forms and conventions of which went back to pre-Islamic Bedouin poetry, Gibran's simple and direct style was a revelation and an inspiration. His themes of alienation, disruption, and lost rural beauty and security in a modernizing world also resonated with the experiences of his readers. He quickly found admirers and imitators among Arabic writers, and his reputation as a central figure of Arabic literary modernism has never been challenged.

Joyce KILMER 1886-1918  

was an American writer and poet mainly remembered for a short poem titled "Trees" (1913), which was published in the collection Trees and Other Poems in 1914. 

Known for poetry that celebrated the common beauty of the natural world as well as his religious faith, he was killed after enlisting in the United States Army during World War I. Kilmer was awarded by the French the prestigious Croix de Guerre for his bravery, and a section of National Forest in North Carolina is named after him. 

Portrait of Margaret Tod Ritter (1925) 

Margaret TOD RITTER 1893-1986

American Poet. Her first book of collected poems, "Mirrors," was published by the Macmillan Co., Spring 1925; her second book of collected poems, "Wind Out of Betelgeuse," was published by the Macmillan Co., Spring, 1928. Has had poems appearing in The Century, Art and Archaeology, The Bookman, The Nation, The Commonweal, The Southwest Review, The Forum, etc. Her work also appears in David Morton's "The Sonnet Today and Yesterday," William W. Ellsworth's "Readings from the New Poets," Jessie B. Rittenhouse's "Third Book of Modern Verse" and many Anthologies. (https://en.wikisource.org/wiki/Women_of_the_West/Colorado)

"In writing of Margaret Tod Ritter, Mildred Watson speaks of Ritter as having a rightful place in the company of such poets as Edna St. Vincent Millay, Sarah Teasdale, and Joyce Kilmer. May I add that she seems also to be considerably indebted to Adelaide Crapsey, who is said to have originated the cinquain form, so admirably used by Ritter... It is a pleasure to see signs of influence coming from such beautiful and perfect work as that of the late Crapsey, and I am hoping to see more examples of that interesting form, the cinquain." (Grace K. Wadleigh, in The Literary Digest, 1925) 

Forgotten Poets - https://forgottenpoets.substack.com/p/margaret-tod-ritter-5-short-poems

Robert DESNOS 1900-1945

Pablo Neruda by Annemarie Heinrich, 1967 

What did the tree learn from the earth to be able to talk with the sky? 

Pablo NERUDA 1904-1973

Photo: https://press-crew.gr/ritsos/

Στις αρχές του '60 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιεί τον «Επιτάφιο» και λίγα χρόνια αργότερα τη «Ρωμιοσύνη». «Μέχρι τότε έλεγα ότι κάθε τέχνη είναι αυτάρκης και δεν έχει ανάγκη τη βοήθεια άλλης. Αλλά όταν έγραψες τον "Επιτάφιο" και αργότερα φυσικά τη "Ρωμιοσύνη", είπα, πραγματικά, εδώ είναι ένας δρόμος για να πλησιάσει η ποίηση μέσω της μουσικής εκείνους τους ανθρώπους που δεν θα τους πλησίαζε ίσως ποτέ», θα πει ο Ποιητής πολλά χρόνια αργότερα στον Συνθέτη. 

Yannis RITSOS 1909-1990 was a Greek poet and an active member of the Greek Resistance during World War II.  His work was periodically banned for its left-wing content. The poetry of Yannis Ritsos was influenced both by his experiences and by the social unrest of the country. The whole history of the 20th century can be read through his writings. He wrote more than 100 collections of poetry and compositions, short stories, plays, fiction and essays. Numerous translations and other valuable publications complete the profile of an inexhaustible creator. His work has been translated into over 40 languages. 

The first years after the restoration of democracy were years of great recognition for the poet, who won several awards and distinctions. He won the Lenin Peace Prize in 1977 and was nominated for the Nobel Prize for Literature. Pablo Neruda declared him to be more deserving of the Nobel Prize for Literature than himself. 

'The defiant poetry of Yannis Ritsos serves as a beacon to anyone who values freedom, integrity, and solidarity. Ritsos is a poet who is not testifying from somewhere above his audience, but rather from among them, or even from inside them. Ritsos with his many voices speaks through historical personas using various times and places to communicate about the present. He articulates his authenticity with simple language accessible to everyone. Consequently, it is his humanity that is so uplifting, his sympathy that is so moving, his tenacity that is so inspiring, his wisdom that is simply electrifying. Here is a man who throughout his vast literary oeuvre never stopped risking everything to express his vision with a lifelong commitment to the proposition that the poet's role was not merely a solitary whining about heartbreak and fame, but rather a communal act that unequivocally cherishes decency, justice, and love. As he so eloquently states: "When you don't bow / you exist / you, we / you, history.' ~Bill Wolak, Poet

Γιάννης ΡΙΤΣΟΣ 1909-1990 Σπουδαίος και πολυγραφότατος Έλληνας ποιητής, με διεθνή αναγνωρισιμότητα. Δημοσίευσε πάνω από 100 ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, είκοσι δύο μυθιστορήματα, θεατρικά έργα και μελέτες, με πολλά από τα έργα του να έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Η «Σονάτα του Σεληνόφωτος», ο «Επιτάφιος» και η «Ρωμιοσύνη» είναι κάποια από τα σημαντικότερα ποιήματα του Ρίτσου, ο οποίος έχει κάνει επίσης πολλές μεταφράσεις ξένων ποιητών, όπως του Ναζίμ Χικμέτ, του Αλεξάνδρου Μπλοκ, του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι κ.ά. Πολλά ποιήματα του Ρίτσου έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, τα γνωστότερα από τα οποία είναι η «Ρωμιοσύνη» και ο «Επιτάφιος». Μεταξύ των τιμητικών διακρίσεων του Ρίτσου περιλαμβάνονται το κρατικό βραβείο ποίησης και το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

Η ποίηση του Γιάννη Ρίτσου επηρεάστηκε τόσο από τα βιώματά του, όσο και από τις κοινωνικές αναταραχές της χώρας. Μέσα στα ποιήματά του έχει βιώματα που αντλήθηκαν από τον Εμφύλιο Πόλεμο, τις εξορίες που υπέστη και από κάθε κοινωνικό, μικρό ή μεγάλο, έναυσμα που το δόθηκε. Ο Ρίτσος γίνεται άλλοτε ερωτικός κι άλλοτε βαθιά υπαρξιακός. Η Χρύσα Προκοπάκη αναφέρει: «Αν κάποιος θα ήθελε να διαβάσει την ιστορία του περασμένου αιώνα, θα την έβρισκε ακέραια στην ποίηση του Ρίτσου».  Με πλούσια γλώσσα, με υποβλητικό λόγο και με χρησιμοποίηση εικόνων, μεταφορών και παρομοιώσεων που άλλοτε λειτουργούν ως σύμβολα και άλλοτε διαμορφώνουν ένα ιδιότυπο ρεαλιστικό ποιητικό τοπίο, με συνεχή και έντονη την παρουσία των πραγμάτων του περιβάλλοντος και της καθημερινής ζωής, αλλά και μυθικών προσώπων σε υπερρεαλιστικά ελεύθερες συνυπάρξεις με σύγχρονα τοπία, συνέθεσε έργα, μεγάλες συνθέσεις ή σύντομα ποιήματα, που προσεγγίζουν την ανθρώπινη μοίρα και εκφράζουν την ανθρώπινη πολυπλοκότητα.  

https://www.desolationroad.gr/a-poet-over-troubled-waters

https://www.athenscollege.edu.gr/academics/our-libraries/college-library/did-you-know/giannis-ritsos-i-zoi-ke-to-ergo-tou

Antonia POZZI 1912-1938 was one of the most interesting voices in Italian poetry of the 1920s and 1930s. A poet and photographer who was born in Milan and took her own life. Pozzi left diaries, notebooks, letters, and over three hundred poems. None of her poetry was published in her lifetime.

Her devotion to the art was an essential part of her being; to her friend Tullio Gadenz, she wrote that poetry's task is "to take all the pain that agitates us and roars in our soul and mollify it, to transfigure it in the supreme calm of art, in the way the rivers flow into the vast blue sea. Poetry is a catharsis of pain, as the immensity of death is a catharsis of life."

After her death, Pozzi's father published a private edition of ninety-one of her poems. These were his revisions, cleansed of anything that might place her in what he perceived to be a bad light, including references to sensuality, her struggles with faith, and her dedication of several poems to her first lover, her tutor Antonio Maria Cervi. In 1955, Nora Wydenbruck translated this sanitized and censored version of the original work for English readers. It would not be until 1989 that editors Alessandra Cenni and Onorina Dino would restore the poems to their original forms.

Αντόνια ΠΟΤΣΙ 1912-1938 είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση των ιταλικών γραμμάτων, όχι όμως με την έννοια του ιδιόμορφου που θέτει όρια στον εαυτό του και στην εκτίμηση της αξίας του, αλλά με την έννοια του χαρισματικού, που μπόρεσε να ξεπεράσει τα επιμέρους λογοτεχνικά ρεύματα της εποχής και τις επιρροές που δέχθηκε, και να ακολουθήσει μια ξεχωριστή πορεία, δημιουργώντας από μόνο του μια σχολή χωρίς προγόνους και επιγόνους. Η Πότσι αυτοκτόνησε στα 26 της χρόνια, αφήνοντας πίσω της τετράδια/ημερολόγια που περιείχαν πάνω από 300 ποιήματα. Τα ποιήματά της έγιναν γνωστά σε μεταθανάτιες εκδόσεις. Η ποίηση της Πότσι χαρακτηρίζεται από έναν έντονο λυρισμό, από μια βαθύτατη μεταφυσική αίσθηση της πραγματικότητας, που μετατρέπει τον κόσμο σε ένα μαγικό σύμπαν ομορφιάς, αλλά και από την ευαισθησία ενός ψυχισμού που δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στη σκληρότητα των ανθρώπων.

Μετά τον θάνατό της, ο πατέρας της θα επιμεληθεί προσωπικά τη μεταθανάτια ιδιωτική έκδοση 91 ποιημάτων της κόρης του. Οι παρεμβάσεις του Πότσι στα χειρόγραφα θα είναι εμφατικές. Άλλαξε τίτλους, διέγραψε αφιερώσεις, αφαίρεσε στίχους και λέξεις. Οι θεολογικές ανησυχίες της κόρης του εξημερώθηκαν κι εξαλείφθηκαν, καθώς και καθετί που αφορούσε την ανάρμοστη για τα ήθη της οικογένειας ερωτική ιστορία της ποιήτριας με τον καθηγητή της ΑντόνιοΤσέρβι. Το 1955 οι μεταφράσεις της Nora Wydenbruck στα αγγλικά αναπαράγουν τις ίδιες πατρικές αυθαιρεσίες. Η λογοκρισία που επέβαλλε ο πατέρας στα γραπτά της κόρης του θα πάψει οριστικά μισό αιώνα μετά την πρώτη δημοσίευσή τους. Μόλις το 1989, χάρη στις Alessandra Cenni και Onorina Dino στο βιβλίο "Parole", όπου η ποίηση της Αντόνια Πότσι θα έχει μία δεύτερη, αυθεντική κι αλογόκριτη ζωή. 

https://www.harvardreview.org/content/rare-stems-poems-by-antonia-pozzi/

https://www.oanagnostis.gr/h-deyteri-zoi-tis-antonia-potsi-tis-konstantinas-korryvanti/

https://biblionet.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF/?personid=110322

Poet of Nature, Humanity, and Light

Nature was his sanctuary and muse. Vrettakos juxtaposed the order and harmony found in the natural world with the chaos and disorder of society. Yet, for him, this contrast did not signify conflict but a call for inspiration and redemption. Nature's lessons on balance and perseverance informed his moral vision and artistic drive. 

Νικηφόρος ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ 1912-1991

Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής, δοκιμιογράφος και ακαδημαϊκός, ένας από τους σημαντικότερους λυρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας. Προτάθηκε τέσσερις φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, όπως το Βραβείο Ουράνη και το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Ο «ποιητής του φωτός και της αγάπης», όπως συχνά τον αποκαλούσαν, εξέφρασε μέσα από το έργο του το πανανθρώπινο όραμα της Ειρήνης και της Δικαιοσύνης, με βαθύ ανθρωπισμό και αγάπη για τη φύση και τον άνθρωπο. Ανήκει στη Γενιά του '30.

Γεννήθηκε το 1912 στις Κροκεές Λακωνίας και το 1929 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, με σκοπό να σπουδάσει. Οικονομικές δυσκολίες τον ανάγκασαν να εργαστεί, εγκαταλείποντας τις πανεπιστημιακές του φιλοδοξίες. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, Κάτω από σκιές και φώτα, που προκάλεσε το ενδιαφέρον της κριτικής.

Συμμετείχε στον πόλεμο του 1940 και στην Εθνική Αντίσταση. Μετά το πραξικόπημα των συνταγματαρχών αυτοεξορίστηκε στην Ελβετία, ταξιδεύοντας σε όλη την Ευρώπη, συμμετέχοντας σε φεστιβάλ ποίησης, ραδιοφωνικές εκπομπές και πανεπιστημιακές διαλέξεις. Το 1969, στη Νέα Υόρκη, εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό του κείμενο Οδύνη. Μετά τη Μεταπολίτευση, επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1982 βραβεύτηκε για τρίτη φορά με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης, ενώ το 1986 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Λίγο πριν τον θάνατό του, αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το έργο του περιλαμβάνει σημαντικές ποιητικές συλλογές, όπως Το βάθος του κόσμου, Η θέα του κόσμου και Το αίμα των άστρων. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος έφυγε από τη ζωή το 1991, αφήνοντας ένα βαθιά λυρικό και ανθρωποκεντρικό έργο, που τον κατατάσσει ανάμεσα στους μεγάλους Έλληνες ποιητές του 20ού αιώνα.

Nikiforos VRETTAKOS 1912-1991

a Greek poet, prose writer, translator, essayist, and academic, considered one of the most significant lyrical poets of modern Greece. He was nominated four times for the Nobel Prize in Literature and received numerous awards, including the Ouranis Prize and the First State Prize for Poetry. Often referred to as the "poet of light and love," he conveyed through his work a universal vision of peace and justice, with deep humanism and a profound love for nature and humanity. He was part of the Generation of the 1930s.

Born in 1912 in Krokees, Laconia, he moved to Athens in 1929 with the intention of pursuing higher education. However, financial difficulties forced him to work, abandoning his academic aspirations. That same year, he published his first poetry collection, Under Shadows and Lights, which drew critical attention.

He fought in the Greco-Italian War of 1940 and participated in the Greek Resistance during World War II. After the military coup of 1967, he went into self-imposed exile in Switzerland, traveling across Europe, participating in poetry festivals, radio broadcasts, and university lectures. In 1969, his autobiographical work Odyni was published in New York. After the fall of the dictatorship, he returned to Greece.

In 1982, he received the State Poetry Prize for the third time, and in 1986, he was elected a member of the Academy of Athens. Shortly before his death, he was awarded an honorary doctorate from the University of Athens.

His work includes major poetry collections such as The Depth of the World, The View of the World, and The Blood of the Stars. Nikiforos Vrettakos passed away in 1991, leaving behind a deeply lyrical and human-centered literary legacy, securing his place among the great Greek poets of the 20th century.

«Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δεν θα ξαναγράψω, το έργο μου το ολοκλήρωσα. Επιλέγω τη σιωπή».

Σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του είχε πει «η ποίηση είναι έργο της νεότητας. Χρειάζεται ενθουσιασμό, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Αυτά τα έχουν οι νέοι. Όσο μεγαλώνεις, κατέχεις καλύτερα τα μέσα σου. Γίνεσαι τεχνίτης, αλλά ένα ποίημα δεν χρειάζεται να είναι τέλειο για να είναι καλό».

Μανώλης ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ 1925-2005 

Manolis Anagnostakis was a leading poet and literary critic of the post-war era, an intellectual with a strong political identity and deep concerns about the disappointments of the Left.

He was born in Thessaloniki, studied medicine, and specialized in radiology in Vienna. Throughout his life, he was a member of the Resistance, was imprisoned, sentenced to death, and maintained an active anti-dictatorial stance during the seven-year junta. Above all, however, he remained a leftist until the end—while also being a strict and contemplative critic of the Left.

Manolis Anagnostakis' poems explore themes of youth, anguish, death, silence, and love, reflecting his political identity. However, he himself disagreed with the label once given to him as a "purely political poet." He had stated in the past: "I am both a sensual and a political poet. These two can coexist."

His literary career began in 1942, and he published his first poetry collection at his own expense in 1945. Although he continued writing poetry until 1971, a collected edition of his work was published in 1979. From 1983 onwards, he chose silence. His poetry, though melancholic, retains a sense of hope, like the first light of dawn. The power of his work captured the uncertainty, alienation, and hopes of an entire era.

His works have been translated into many languages and set to music by renowned composers. He was awarded the State Prize for Poetry (1986) and the Grand Prize for Literature (2002). His most famous poem, Miló ("I Speak"), was set to music by Mikis Theodorakis.

 «Γράφω για τον σκλαβωμένο γενέθλιο τόπο μου και τους ανθρώπους του. Γράφω για τo άδικο και την οδύνη της απώλειας»

https://dithalassou.blogspot.com/p/blog-page.html

Νίκος ΝΙΚΟΛΑΟΥ-ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ

Ο Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ γεννήθηκε στο Βασίλι της Αμμοχώστου. Μετά την αποφοίτησή του από το Ελληνκό Γυμνάσιο Αμμοχώστου,  σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργασίες του -βιβλιογραφίες, εργογραφίες, μεταφράσεις, δοκίμια, χρονογραφήματα-  έχουν δημοσιευτεί στον κυπριακό ημερήσιο τύπο και σε ελλαδικά και κυπριακά περιοδικά. καθώς και σε ανθολογίες και σε συλλογικά βιβλία στην Κύπρο στην Ελλάδα και αλλού.  

Διηγήματά του -έχει εκδώσει τρεις συλλογές- έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ολλανδικά  και αλβανικά και δύο ποιητικές του συλλογές -έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές- έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά. Η συλλογή διηγημάτων του, Η Κόρη του Δραγουμάνου (εκδόσεις Μεταίχμιο 2003) έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2003,, και η ποιητική του συλλογή Διθαλάσσου (εκδόσεις Κάρβας 2012), ήταν στη μικρή λίστα των κρατικών βραβείων. 

Το πρώτο του μυθιστόρημα Όταν σωπάσαν τα πουλιά, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάρβας στο 2024.

Έχει διοργανώσει δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και  συμμετείχε σε πολλές. Πήρε μαθήματα αγιογραφίας. Υπήρξε μέλος της πνευματικής ομάδας των περιοδικών λόγου, τέχνης και προβληματισμού "Ο Κύκλος" και "Κυπριακή Βιβλιοφιλία-Φιλοτεχνία". Ζει στη Λευκωσία. 

Nicos NICOLAOU-HADJIMICHAEL

Nicos Nicolaou-Hadjimichael was born in Vassili, Famagusta. After graduating from the Greek High School of Famagusta, he studied Mathematics at the University of Athens. His works —bibliographies, works on authors, translations, essays, and chronicle writings— have been published in the Cypriot daily press as well as in Greek and Cypriot magazines, anthologies, and collective books in Cyprus, Greece, and abroad.

His short stories —he has published three collections— have been translated into English, Dutch, and Albanian, and two of his poetry collections —he has published three poetry collections— have been translated into Italian. His short story collection, The Daughter of the Dragoman (Metaichmio Publications, 2003), was honored with the State Short Story Award in 2003, and his poetry collection Dithalassou (Karvas Publications, 2012), was shortlisted for the state poetry awards.

His first novel, Όταν σωπάσαν τα πουλιά  (When the Birds became Silent), was published by Karvas Publications in 2024.

He has organized two solo painting exhibitions and participated in many others. He took Ιconography lessons. He was a member of the intellectual group of the literary, art, and reflective magazines O Kyklos and Cypriot Bibliophilia-Filotechnia. He lives in Nicosia.

Η ποί­η­ση του Νί­κου Ορ­φα­νί­δη, δια­τρα­νώ­νει την τό­σο σω­στή και διαρ­κώς ε­πι­βε­βαιω­νό­με­νη ε­κτί­μη­ση, ό­τι στην Κύ­προ, το δέ­ντρο της ποί­η­σης εί­ναι πά­ντα χλω­ρό και α­ει­θα­λές, βα­θύρ­ρι­ζο και πο­λύ­κλω­νο, εί­ναι μια πη­γή που α­να­βλύ­ζει διαρ­κώς, που πο­τέ δεν έ­χει στε­ρέ­ψει. 

του Κώστα Γάλλου, από το Άρδην τ. 51, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2004

Νίκος ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ

Ο Νίκος Ορφανίδης γεννήθηκε στην Κυθρέα της Κύπρου. Είναι σημαντικός ποιητής της Γενιάς της Εισβολής, δοκιμιογράφος και πεζογράφος. Ασχολήθηκε επίσης συστηματικά με τη μελέτη και την κριτική της λογοτεχνίας και με τη Φιλοσοφία. 

Η ποίησή του διακρίνεται για καλαισθησία γραφής, λυρική λεπτότητα και φιλοσοφική ρεμβαστική διάθεση. Βασικό χαρακτηριστικό της επισημαίνει την οδυνηρή εμπειρία της γενιάς του μέσα από τις αποτυχίες των εθνικών αγώνων της Κύπρου.  

Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1972) και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης με το έργο του «Ο Ελληνικός Καβάφης» (1990). Τιμήθηκε με Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1989), με Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (2011) και με Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου (1982, 1996, 2003) από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Τιμήθηκε επίσης με το Βραβείο Ποίησης Κώστα Μόντη (2011). Είναι έκδοτης του περιοδικού λογοτεχνίας και κριτικής «Ακτή», που κυκλοφορεί από το 1989.

Δίδαξε Φιλοσοφία στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Κύπρου, Νεοελληνική Λογοτεχνία στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου «Νέαπολις» Πάφου, καθώς και Φιλοσοφία της Παιδείας στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας. 

Nicos ORPHANIDES

Nikos Orphanides was born in Kythera, Cyprus. He is an important poet of the Generation of the Invasion, an essayist, and a prose writer. He also systematically engaged in the study and critique of literature and philosophy.

His poetry is distinguished by its aesthetic style, lyrical delicacy, and philosophical contemplative mood. A key characteristic of his work is the expression of the painful experience of his generation through the failures of Cyprus national struggles. 

He graduated from the Faculty of Philosophy at the University of Athens (1972) and earned a PhD in Philosophy from the University of Crete with his work "The Greek Cavafy" (1990). He was awarded the State Poetry Award (1989), the State Short Story Award (2011), and the State Essay Award (1982, 1996, 2003) by the Ministry of Education and Culture of Cyprus. He was also honored with the Kostas Montis Poetry Award (2011). He is the editor of the literary and critical journal "Akti," which has been published since 1989.

He taught Philosophy at the Cyprus Pedagogical Academy, Modern Greek Literature in the postgraduate program at the University of Neapolis Paphos, and Philosophy of Education in the postgraduate program of the Department of Theology at the University of Nicosia.

Η φυσική ικανότητα της ποιήτριας να εκφράζεται με αυθεντικές εικόνες, φωτίζει την ποίησή της με μοναδική ειλικρίνεια. Αρκετά φυσικά και άνετα, το κάθε ποίημα δίνει χέρι το ένα στο άλλο, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή συνολική εικόνα μιας ανήσυχης ποιητικής ψυχής. 

Βασίλκα ΠΕΤΡΟΒΑ - ΧΑΤΖΗΠΑΠΑ 

Γεννήθηκε στη Σόφια και ζει μόνιμα στην Κύπρο από το 1976. Σπούδασε Γερμανική και Αγγλική Φιλολογία κι εργάστηκε ως Λειτουργός Τύπου στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών όπου επιμελήθηκε πολλές εκδόσεις στα γερμανικά, αγγλικά και βουλγαρικά. Είναι σύζυγος του συγγραφέα Χρίστου Χατζήπαπα, με τον οποίο στήριξαν μαζί την Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου (η ίδια ως Μέλος του ΔΣ της Ένωσης). Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές «Γουλιά αέρα», Λευκωσία, 1983, «Ζωή που αναβλήθηκε» εκδόσεις «Μπαλκόνι», Σόφια, 2003, «Λέξεις από καρύδι», εκδόσεις «Πλάμακ», Σόφια, 2009 «Η μοναδική λέξη», εκδόσεις «Περί λύχνων αφάς», Λευκωσία, 2010. «Από τις δυο πλευρές του καθρέφτη», Εκδ. Χαϊνι, Σόφια, 2021 «Συνομιλία με το Σύμπαν», Εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, 2022 Η ποιήτρια εκφράζεται ποιητικά τόσο στη μητρική της γλώσσα όσο και στα Ελληνικά. Η ίδια έχει κάνει την ανθολόγηση και το μεγαλύτερο μέρος των μεταφράσεων του ειδικού αφιερώματος στην Κυπριακή Λογοτεχνία του έγκυρου βουλγάρικου λογοτεχνικού περιοδικού «Πλάμακ», τεύχος 11-12, 2009. Έγραψε στις εφημερίδες «Φιλελεύθερος», «Το Βήμα» της Κύπρου» και για πολλά χρόνια στην εφ.«Πολίτης» κριτική θεάτρου. Με τον σύζυγό της συγγραφέα Χρίστο Χατζήπαπα έχουν μεταφράσει ποίηση, πεζό και θεατρικά έργα που ανέβηκαν στις σκηνές του ΘΟΚ και του Σατιρικού Θεάτρου.

Vasilka PETROVA - HADJIPAPA 

is a Bulgarian born poet and theatre critic who has lived in Cyprus for the last 34 years. Collections of her poems have been published in Cyprus "Goulia Aera" (A Sip of Air), Nicosia 1983, and "I Monadiki Lexi" (The only word), Nicosia 2009. 2003 she published her second book, "Otlojen Jivot" (Life on Hold), by the "Balkani" Publishing House, Sofia. 2009 the Bulgarian Publishing house "Plamak" published her book "Orehovi dumi" (Words of Walnuts). 2021 was published by the Bulgarian Publishing House "Haini" her book " Parallel Universes". 2022 he Greek publishing house "Govosti" has published her last poetry book "Conversation with die Universe". Her poems are translated in English, French, Italian, Turkish and Albanian and were also presented in a number of anthologies. Together with her husband, the known Cypriot writer Christos Hadjipapas, she translated Bulgarian poetry and drama into Greek. She presented to the Bulgarian public in an anthology her translations of Greek-Cypriot poems and prose, published by "Plamak" editions. She has translated many Cypriot writers and poets into Bulgarian. Vasilka Hadjipapa wrote for different Cypriot and some bulgarian newspapers for many years theatre reviews. He is member of the Bulgarian association of Writers and of the Cypriot Writers Union, of the PEN Club and the International Institute of Theatre.

Έλενα ΣΥΜΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Γεννήθηκα στην Αμμόχωστο το 1960 μήνα καλοκαιρινό. Μεγάλωσα στη θάλασσα και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσα να ζήσω σε πόλη που δεν έχει αλμύρα! Η Λάρνακα, μας φιλοξένησε και την αγαπήσαμε! Μεγαλώσαμε μαζί της … Πτυχία δεν έχω ούτε γνώσεις σπουδαίες. Έχω μοναχά τη καρδιά μου και το δρόμο της αλήθειας μου που πάντα ακολουθώ πιστά! Αγαπώ κάθε κομμάτι της Πατρίδας μου! Εύχομαι και προσεύχομαι να δω Λεύτερη τούτη την Πατρίδα … αλλά και την άλλη … τη Μικρασία! Είμαι Μικρασιάτισσα 3ης γενιάς από τη γιαγιά μου του πατέρα μου τη μάνα! Ναι, θέλω να ζήσω να δω τις Πατρίδες μου Λεύτερες!

"... Η ποιητική γραφή της Έλενας Γεωργίου αγγίζει τον αναγνώστη με την αμεσότητα και την απλότητά της. Με δυνατή ποιητική φωνή μετουσιώνει εικόνες και λέξεις σε συναισθήματα που δεν μας αφήνουν αδιάφορους, αλλά μας κάνουν συνταξιδιώτες της σ'ένα ταξίδι στα ενδότερα της ψυχής μας, της ψυχής του κάθε ανθρώπου που βίωσε ή και βιώνει ακόμη την απώλεια και την απουσία. ... Κατάθεση ψυχής, ύμνος αγάπης, ταξίδι αναπόλησης ή ένα συνταίριασμα λόγου και τέχνης, ποίησης και εικαστικής δημιουργίας; Όλα αυτά και άλλα πολλά μέσα από το συναίσθημα που αναβλύζει αβίαστα από τα έργα της Έλενας Γεωργίου." Αλεξάνδρα Γαλανού 

Elena SYMEOU GEORGIOU

I was born in Famagusta in 1960, in a summer month. I grew up by the sea, and as such, I could never live in a city without the scent of salt! Larnaca embraced us, and we loved it! We grew up together… I have no degrees or great knowledge. I only have my heart and the path of my truth, which I always follow faithfully! I love every part of my homeland! I wish and pray to see this land free… but also the other one… Asia Minor! I am a third-generation descendant of Asia Minor refugees from my paternal grandmother! Yes, I want to live to see my homelands free!

"… The poetic writing of Elena Georgiou touches the reader with its immediacy and simplicity. With a strong poetic voice, she transforms images and words into emotions that do not leave us indifferent but make us fellow travelers on a journey into the depths of our souls, into the soul of every person who has experienced or still experiences loss and absence. … A heartfelt confession, a hymn to love, a journey of reminiscence, or a fusion of words and art, poetry and visual creation? All these and much more emerge effortlessly from the emotions that flow through the works of Elena Georgiou." —Alexandra Galanou

... υπάρχει σε όλη τη γλώσσα της Νικολάου ένας απόηχος του γερμανικού Εξπρεσιονισμού αναμεμειγμένου με συμβολιστικά στοιχεία, ακόμη και μια ηχώ του Σαχτούρη ...

«Η ποιήτρια Ρωξάνη Νικολάου και τα ποιήματά της» (γράφει ο Αλέξανδρος Σάντο Τιχομίρ)

https://www.poiein.gr/2024/11/18/

Πρωί και βράδυ/το σπίτι υπήρχε./Με τις ρίζες χιλιόχρονου δέντρου/με τα κλαδιά και τα πουλιά του/στην καρδιά. […] ο ύπνος στέρευε ολοένα/άνοιγαν ρήγματα οι τοίχοι/χυνόταν μια ευωδιά/ακατοίκητης αποθήκης/Κανείς δεν άκουγε·/μόνον ο ύπνος  ΨΑΛΙΔΙΣΤΗΣ, 2018

Ρωξάνη ΝΙΚΟΛΑΟΥ 

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Ποιήματα 1991-1999" (ιδιωτική έκδοση, 2000), "Ψαλιδιστής" (εκδ. Τεχνοδρόμιον, 2018) και "Σαλός Μαγνήτης" (εκδ. Φαρφουλάς, 2022), με τις δύο τελευταίες να συμπεριλαμβάνονται στις βραχείες λίστες των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας Κύπρου. Μετά από τρεις ποιητικές συλλογές, η Ρωξάνη Νικολάου καταθέτει το πρώτο της πεζογραφικό έργο: "Οι ερχόμενοι" (εκδ. Τεχνοδρόμιον, 2024). Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, ιταλικά και πολωνικά.

Για βραχύ χρονικό διάστημα (2005-2007) εξέδιδε το καλλιτεχνικό/πολιτιστικό περιοδικό "Ψιχάδι". Έζησε για πολλά χρόνια στη Γερμανία, την Ελλάδα. Σήμερα ζει στο Κολόσσι της Λεμεσού, εκεί που γεννήθηκε.

https://www.poiein.gr/2022/08/26/η-ακατανίκητη-έλξη-του-δρόμου-και-του/

https://neoplanodion.gr/2023/08/01/roxani-nikolaou-salos-magnitis-avgi-lilli/

https://exitirion.wordpress.com/2022/09/16/roxani-nikolaou/

Ἀκόμα καὶ στὴ φαντασία μου / ἔμοιαζα μὲ φύση νεκρή φύση  https://frear.gr/?p=34887

https://thraca.gr/2023/07/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%86%CF%89%CE%BD.html

Roxani NICOLAOU 

she has published the poetry collections "Poems 1991-1999", private edition 2000, "Psalidistis" (Clipper), Technodromion ed. 2018 and "Salos Magnitis" (Moonstruck Magnet), Farfoulas ed. 2022, with the latter two being shortlisted for the Cyprus State Literature Awards. After three poetry collections, Roxani Nikolaou presents her first prose work: "Οι ερχόμενοι" (The Incoming), Technodromion Editions, 2024. Some of her poems have been translated into English, Italian, and Polish.

During 2005-2007 she was the editor of the arts and culture magazine "Psihadi". She lived for many years in Germany and Greece. Today she lives in Kolossi, Limassol, where she was born. 

Με φώναξε ο ερειπωμένος κήπος σου. /Πιάστηκε από τα πόδια μου /δεν μ' άφηνε. ΨΑΛΙΔΙΣΤΗΣ, 2018

Ύπαρξη  Γράφω μόνο . για να νιώθω . πως ίσως υπάρχω . στην καρδιά. ενός ποιήματος . την ώρα που γεννιέται . από τα χείλη . της ψυχής 

"Το δένδρο που ανατέλλει", Εκδόσεις Καστανιώτη 2018

https://www.fractalart.gr/to-dentro-pou-anatellei/

Με αφορμή τη νέα της ποιητική συλλογή Στιλέτα (Εκδόσεις Καστανιώτη, 2024) η Δάφνη Νικήτα σχολιάζει πως για να γραφτεί ένα ποίημα «χρειάζονται πολλά δυνατά συναισθήματα, πολλές ανατροπές, απώλειες, καταστροφές, αγάπες, πάθη, όνειρα, θάνατοι και ζωές που επανέρχονται και άλλα τόσα». 

https://www.philenews.com/politismos/kipros-politismos/article/1463796/dafni-nikita-ta-mitera-stileta-mas-othoun-na-ipervoume-ta-oria-mas/?

Δάφνη ΝΙΚΗΤΑ

Η Δάφνη Νικήτα γεννήθηκε στη Λευκωσία. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο University of Kent (BA Ηonors) και στο Goldsmiths' College, University of London (MA). Διευθύνει το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Διάτοπος. Συνεργάστηκε με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ως παραγωγός πολιτιστικών προγραμμάτων. Έχει γράψει μελέτες και κριτικά σημειώματα για το έργο πολλών καλλιτεχνών και έχει επιμεληθεί εκθέσεις στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Συμμετείχε στη δράση «Making words» της 53ης Μπιενάλε Τέχνης Βενετίας, με επιμελητές τους Daniel Birnbaum και Evgeny Bunimovich. Συμμετείχε στην Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης σε ποιητική δράση. Σε ποίησή της βασίστηκαν τρεις ζωντανές περφόρμανς, (Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» Αθήνα 2012, ΚΣΤ Διάτοπος Λευκωσία 2017, Λεβέντειος Πινακοθήκη Λευκωσία 2020). 

Ποιήματα της Δάφνης Νικήτα μελοποιήθηκαν από τον βραβευμένο συνθέτη Κωνσταντίνο Στυλιανού στο πλαίσιο του κύκλου τραγουδιών το βασισμένων σε σύγχρονη κυπριακή ποίηση με τίτλο «Περικαλλούς Βασιλείου» (2007) που παρουσιάσθηκαν στο Λονδίνο, τη Βόννη, την Κύπρο, την Αθήνα και το Παρίσι. 

Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές Μπουκάλια από το ίδιο άρωμα (Εκδόσεις Εν Tύποις, Λευκωσία 1999), Το βροχερό βαγόνι (Eκδόσεις Το Ροδακιό, Αθήνα 2007), Η περιπέτεια της Μπέττυ και άλλα ποιήματα (Eκδόσεις [.poema..], Αθήνα 2009). Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα κυκλοφορούν: Μαύρα σκυλιά (2015), Το δέντρο που ανατέλλει (2018), Το Μπλε Δείπνο (2020), Το γυμνό παγώνι (2022).

Το βιβλίο της Το Μπλε Δείπνο, εκδόσεις Καστανιώτη ψηφίστηκε από το αναγνωστικό κοινό στα Top 10 (βραχεία λίστα) στην κατηγορία ελληνική ποίηση των 8ων Βραβείων Βιβλίου Public για τις εκδόσεις 2020. 

Daphne NIKITA

Daphne Nikita was born in Nicosia. She studied history of art (University of Kent at Canterbury BA with honours and Goldsmiths College, University of London MA ). She is the Director of the Centre of Contemporary Art "Diatopos". She collaborated with the Cyprus Broadcasting Corporation as a producer of cultural programs. She has written several essays and critical notes on the work of several artists and she has curated exhibitions in Cyprus and abroad. In 2009 she was invited to participate in the Project Making words of the 53 rd Venice Biennale, by the curators Daniel Birnbaum and Evgeny Bunimovich. She participated in the 2 nd Thessaloniki Biennale of Contemporary Art with a poetry performance. Three live performances were based on her poetry ("Michalis Kakoyiannis Foundation"Athens 2012, Diatopos Nicosia, 2017, Leventis Gallery Nicosia 2020). 

Poems by Daphne Nikita have been set to music by the prize-winning composer Konstantinos Stylianou within the framework of his cycle of songs based on contemporary Cypriot poetry "Perikallous Vasileiou" (2007) which was presented in London, Bonn, Cyprus, Athens and Paris.

She has published the following poetry collections, Bottles of the same perfume, (En typois Εditions, Nicosia 1999), The Rainy Wagon, (Rodakio editions, Athens 2007), Betty's Adventure and other poems, (..poema..) Editions, Athens 2009). Kastaniotis Editions Athens published Black Dogs ( 2015), The Rising Tree, (2018), The Blue Supper, (2020), The Nude Peacock, (2022).

Her book The Blue Supper, Kastaniotis publications was voted by the reading public in the Top 10 (short list) in the category of Greek poetry of the 8th Public Prizes for Books for 2020 publications. 

Όλγα ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ

Η Όλγα Οικονομίδου γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1975. Είναι αριστούχα απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κύπρου (Επιστήμες της Αγωγής) και του Πανεπιστημίου του Birmingham, UK (MEd Special Needs in Education). Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη Δημοτική Εκπαίδευση και ως Σύμβουλος Μουσειακής Αγωγής. Είναι ενεργό μέλος σε εκπαιδευτικούς / πολιτιστικούς ομίλους, συμμετέχει σε ευρωπαϊκά προγράμματα και έχει παρουσιάσει πρακτικές της εκπαίδευσης σε επιστημονικά συνέδρια. 

Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά. Έχει βραβευτεί σε παγκύπριους, πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς ποίησης. Είναι μέλος της Pen Greece, της Εταιρείας Λογοτεχνών Κύπρου, της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού «Βασίλης Μιχαηλίδης», του Ομίλου Λογοτεχνίας και Κριτικής Κύπρου, καθώς και της οργανωτικής επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Λάρνακας. 

Olga ECONOMIDOU 

Olga Economidou was born in Limassol in 1975. She holds a BA in Education from the University of Cyprus (with Distinction) and a MEd Special Needs in Education from the University of Birmingham in the UK. She works as a teacher and a museum educator. She is an active member of various educational and cultural societies and a regular participant in European projects. She has presented her recommendations regarding good educational practices at various conferences. 

Some of her poems have been published in literacy magazines and anthologies and have been translated in English, German, and Italian. She has received prizes in Cypriot, Hellenic, and international poetry competitions. She is a member of «Pen Greece", "Cyprus Writers Union", "Vasilis Michaelides Literacy Union of Limassol" and "Cyprus Literature & Criticism Association". She is also an active member of the organizing committee of Larnaka' s World Poetry Festival (Cyprus). 

Η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «θαμνολίβαδα» κυκλοφορεί σε Κύπρο και Ελλάδα από τις Εκδόσεις Μανδραγόρας (Αθήνα, Ιούνιος 2023). | Her first poetry collection "thamnolivada" has been recently published in Greece by Mandragoras Publications (Athens, 2023).

Ειρήνη ΑΓΓΕΛΙΝΑ 

Η Ειρήνη Αγγελίνα γεννήθηκε στην Αθήνα, διαμένει μόνιμα στην Κύπρο από την ηλικία των τριών χρόνων. Σπούδασε Μ.Μ.Ε και Επικοινωνία και εργάστηκε στο χώρο της έντυπης και ραδιοφωνικής δημοσιογραφίας για μία δεκαετία. Στη συνέχεια μεταπήδησε στο χώρο της σεναριογραφίας, υπογράφοντας τηλεοπτικά σενάρια για την κυπριακή τηλεόραση. Σήμερα εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία, στο τμήμα γραμματειακής υποστήριξης και δραστηριοποιείται την κειμενογραφία, ως ελεύθερος επαγγελματίας.  

Έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, συλλογικά λογοτεχνικά ανθολόγια, λογοτεχνικά περιοδικά κι έχει βραβευτεί από την Π.Ε.Λ. (Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών) με το Β' Βραβείο στην Ποίηση. Η λογοτεχνία και οι τέχνες γενικότερα, είναι οι αφορμές για να δημιουργεί σε καθημερινή βάση. 

Μότο της είναι η πεποίθηση: «Αν δεν ζεις ποιητικά, δεν μπορείς να γράψεις ποίηση. Κι αν δεν σε συγκινεί καμία τέχνη, δεν μπορείς να νιώσεις, τι έχει να σου πει ένα δέντρο, ένα ζώο και ο άνθρωπος».

Irini ANGELINA

Σταύρος Ξ. ΠΕΤΡΟΥ 

διεθνής πολυβραβευμένος διαμεσικός καλλιτέχνης και ποιητής. Σπούδασε Φιλοσοφία (ΒΑ), Κλασική Φιλολογία (ΜΒ), Νεοελληνική Φιλολογία (ΜΑ) και Υποκριτική (HD). Ποιήματα του δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά λογοτεχνίας, ανθολογίες, τόμους και εγκυκλοπαίδειες σε Ελλάδα και Κύπρο. Ως ηθοποιός έχει ερμηνεύσει ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Δια-καλλιτεχνικά έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ερευνητικά προγράμματα, τοπικά και διεθνή φεστιβάλ, δημόσιους και ιδιωτικούς πολιτιστικούς οργανισμούς, πανεπιστήμια, γκαλερί και μουσεία. Από νεαρή ηλικία έχει τιμηθεί με διακρίσεις για την προσφορά του στον πολιτισμό, το σύνολο του έργου του και την ενεργή του παρουσία στα γράμματα, στη διανόηση και στη σύγχρονη πνευματική δραστηριότητα. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, «Κασσάνδρα» (2023, Βραχεία Λίστα Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας) και τη «Κασσάνδρα ΙΙ» (2024), στην Αθήνα, από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη.

https://www.ekirikas.com/i-kassandra-tou-stavrou-x-petrou-mia-p/

Stavros X. PETROU

Is an international award-winning intermedia artist and poet. He studied Philosophy (BA), Classics (MB), Modern Greek Studies (MA) and Drama (HD). His works were published in literary magazines, anthologies, volumes and èncyclopedias in Greece and Cyprus. As an actor, he has performed classical and contemporary roles. His cross-art works have been presented as part of research projects, in local and international festivals, public and private cultural organizations, universities, galleries and museums. From a young age he has been honoured with distinctions for his general contribution to culture. He has published two poetry collections in greek, "Kassandra" (2023, Shortlist for the State Literature Awards ) and "Kassandra II" (2024), in Athens, by Eleftheroudakis publications.

Η ποιητική συλλογή "Κασσάνδρα ΙΙ" του Σταύρου Ξ. Πέτρου δεν είναι απλώς ένα βιβλίο, αλλά μια καταβύθιση στις πιο σκοτεινές γωνιές της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου η θλίψη και η ελπίδα συνυφαίνονται σε έναν αέναο χορό. Με την Κασσάνδρα ως κεντρικό σύμβολο, ο Πέτρου αναβιώνει τη φωνή της αρχαίας μάντισσας, δίνοντάς της μια νέα, σύγχρονη διάσταση. Το έργο του είναι γεμάτο θρήνους και προφητείες, μια ποιητική ανάσα που αντηχεί σαν απόηχος αρχαίας τραγωδίας.

https://m.kathimerini.com.cy/gr/politismos/biblio/kassandra-ii-toy-stayroy-x-petroy-thlipsi-kai-elpida-se-aenao-xoro